W języku angielskim występuje dziesięć części mowy. Dziewięć z nich nie będzie dla Ciebie żadnym zaskoczeniem, to doskonale znane Ci: czasownik, rzeczownik, przymiotnik, przysłówek, zaimek, spójnik, liczebnik, przyimek i wykrzyknik, które występują także w języku polskim. Nowością dla Polaków uczących się języka angielskiego są za to przedimki. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje dotyczące części mowy w języku angielskim.
Jak zapewne pamiętasz, czasownik, to słowo, które opisuje stan lub czynność i odpowiada na pytanie “co robi?”. Z wyjątkiem trybu rozkazującego, czasownik w zdaniu zawsze występuje w połączeniu z rzeczownikiem (podmiotem).
Czasowniki w języku angielskim dzielą się na różne rodzaje i przyjmują kilka możliwych form. Pod względem rodzajów, poza “zwykłymi” czasownikami, należy rozróżnić:
Rzeczownik to część mowy w angielskim, która odpowiada na pytanie “kto? co?” i stanowi określenie osoby, miejsca, przedmiotu, itd. Nie odmienia się przez przypadki i rodzaje, co znacznie ułatwia naukę języka angielskiego. Rzeczowniki angielskie dzielą się na policzalne i niepoliczalne. Liczba mnoga rzeczowników policzalnych tworzona jest za pomocą końcówki -s, np. one cat - two cats. Wyjątek stanowią rzeczowniki o nieregularnej liczbie mnogiej, np. one child - two children.
Przedimki to zagadnienie gramatyczne należące do najmniej lubianych przez osoby uczące się języka angielskiego. Sprawiają nam kłopoty głównie dlatego, że w języku polskim nie istnieją ich odpowiedniki. Zadaniem przedimków jest określenie rzeczownika, przed którym stoją i, na szczęście, są tylko dwie możliwości:
przedimek nieokreślony (indefinite article) - a/an - stosowany dla rzeczowników policzalnych w liczbie pojedynczych, o których mówimy po raz pierwszy lub ogólnie, nie mając na myśli konkretnej rzeczy.
przedimek określony (definite article) - the - stosowany z rzeczownikami policzalnymi i niepoliczalnymi w liczbie pojedynczej i mnogiej, kiedy mamy na myśli konkretną rzecz.
Przymiotnik odpowiada na pytanie “jaki?” “jaka?”, “jakie?” i dostarcza informacji o cechach rzeczownika, który określa. Podobnie, jak rzeczownik, nie odmienia się przez rodzaje i przypadki. W języku angielskim rzadko występują więcej niż trzy przymiotniki obok siebie. Stopniowane są na trzy różne sposoby: poprzez dodanie końcówki, opisowo lub w sposób nieregularny.
Przysłówki pozwalają na rozwinięcie zdania, sprawiają, że wypowiedź jest ciekawsza i bardziej precyzyjna. Są nieodmienne i określają w zdaniu czasownik. Odpowiadają na pytania: “jak?”, “jak często?”, “gdzie?”, “kiedy?”. Wyróżniamy pięć różnych rodzajów tej części mowy:
Zaimki pozwalają na uniknięcie powtórzeń rzeczownika w zdaniu i wpływają różnorodność wypowiedzi. Nie odmieniają się, co znacznie ułatwia naukę. Wyróżniamy aż siedem różnych rodzajów zaimków w języku angielskim:
zaimki osobowe (personal pronouns) - np. I, they
zaimki osobowe w funkcji dopełnienia (object pronouns)- np. me, them
przymiotniki/określniki dzierżawcze (possessive determiners) - np. my, their
zaimki dzierżawcze (possessive pronouns) - np. mine, theirs
zaimki zwrotne i emfatyczne (reflexive and intensive pronouns) - np. myself, themselves
zaimki wzajemne (reciprocal pronouns) - each other, one another
zaimki nieokreślone (indefinite pronouns) - np. somebody, everything.
Spójniki to najczęściej krótkie, ale bardzo ważne słówka, które pozwalają nam połączyć wypowiedź w spójną całość, np.wprowadzając argumenty, informacje dotyczące powodów i rezultatów czy czasu i trwania danej czynności. Przydają się szczególnie w wypowiedziach pisemnych. Dzięki spójnikom nasza wypowiedź tworzy jasną całość.
Liczebniki są niezbędne w codziennej komunikacji - ciągle przecież coś liczymy, mierzymy, podajemy kolejność lub daty. Liczebniki w języku angielskim dzielą się na:
liczebniki główne (cardinal numbers) - np. one, three, five
liczebniki porządkowe (ordinal numbers) - np. the first, the third, the fifth.
Wykrzyknik w języku angielskim, to część mowy, która sama w sobie nie posiada wartości i znaczenia gramatycznego, urozmaica jednak wypowiedź i dodaje jej dynamiki. Służą do wyrażanie emocji i są powszechnie stosowane w codziennych konwersacjach, np. “Damn! I will be late for my class!”.
